بلک متال|black metal

بلک متال (به انگلیسی: Black metal) یکی از زیرشاخه‌های نهایی موسیقی هوی متال است.

ضرب‌آهنگ بالا، خواندن همراه با جیغ‌های گوش‌خراش، صداهای گیتار دیسترت شده و استفادهٔ

زیاد از تکنیک‌هایی مانند ترمولوپیکینگ، دابل کیک درامینگ و ساختار غیر متعارف آهنگ‌ها از

مشخصه‌های این سبک هستند.

در طول دهه ۸۰ میلادی برخی گروه‌های ترش متال نمونه‌های اولیه بلک متال را خلق کردند. این

گروه‌ها که اصطلاحا به آن‌ها موج اول هم گفته می‌شود ونوم، بَثِری، هِل‌هَمِر و سلتیک فراست

بودند. موج دوم که در اوائل دههٔ ۹۰ میلادی پدیدار شد عمدتا شامل گروه‌های نروژی میهم،

بورزوم، دارک‌ثرون، ایمورتال و ایمپرر بود. در واقع این گروه‌های موج دوم بودند که بلک متال را به

عنوان یک سبک مشخص و متمایز توسعه دادند و به‌زودی بلک متال از اروپا به آمریکای شمالی

راه یافت.

بلک متال همواره در تضاد با جریان‌های روتین فرهنگی بوده‌است، به‌خصوص دو خصیصهٔ

انسان‌گریزی و مسیح ستیزی که در میان بیشتر هنرمندان این سبک به چشم می‌خورد. برخی از

هنرمندان بلک متال در به‌آتش کشیدن کلیساها، قتل و برخی جریان‌های ملی/اجتماعی‌گرایانهٔ

افراطی نقش داشته‌اند. غالب هنرمندان این سبک با پوشیدن لباس‌های سیاه رنگ، استفاده از

نقوش و سمبل‌های مربوط به مرگ و گریم‌های ترسناک، چهره‌ای شیطانی و تهدیدآمیز از خود

ارائه می‌کنند.

به دلیل آن‌چه که شرح‌اش رفت و برخی دلایل دیگر، این گونهٔ موسیقی اغلب یک سبک موسیقی زیرزمینی به شمار می‌آید.